|
Kurs XHTML: 1.1, 1.0 / HTML: 4.01, 4.0, 3.2, 3.0, 2.0 / CSS: 2.1, 2.0, 1.0 z przykładami
[Start] •
[Elementy XHTML/HTML] •
[Atrybuty XHTML/HTML] •
[Style CSS]
[0]
[A]
[B]
[C]
[D]
[E]
[F]
[H]
[I]
[K]
[L]
[M]
[N]
[O]
[P]
[Q]
[R]
[S]
[T]
[U]
[V]
[W]
[Z]
Kodowanie polskich znaków w ISO-8859-2
Polskie znaki narodowe, często nazywane potocznie "ogonkami", sprawiają problemy nie tylko autorom stron WWW. Do dziś istnieje wiele programów, w których zapisuje się je w różnych standardach kodowania. Doliczyłem się w sumie ok. 20 sposobów zapisywania polskich ogonków! Obecnie obowiązującą normą jest standard ISO-8859-2 (odpowiada on Polskiej Normie PN-93 T-42118). I rób wszystko co w Twojej mocy, aby strony WWW były zapisane właśnie w tym standardzie.
Każda strona WWW powinna mieć w sekcji head następujący element meta:
<head>
<meta http-equiv="Content-type" content="text/html; charset=ISO-8859-2" />
</head>
Informuje on przeglądarkę, że znaki na stronie WWW zapisane są w standardzie ISO-8859-2 i dzięki temu widzimy poprawnie polski litery. Przeglądarka mając taką deklarację sama przestawia się na zalecany przez autora zestaw znaków.
Może dwa słowa o standardach i kodowaniu... Komputer udostępnia nam do dyspozycji 256 różnych znaków zapisanych w tablicy znaków ASCII. Są to liczby, litery, znaki specjalne, wykrzykniki, małpki i jeszcze wiele innych, nieraz niewidocznych znaków, które pełnią jednak ważną rolę w komputerze. Wśród nich muszą się też znaleźć polskie znaki, których tradycyjny (amerykański) zestaw znaków nie przewiduje.
Aby je tam umieścić, trzeba z pewnych znaków zrezygnować. Ponieważ każdy standard kodowania rezygnuje z innych znaków, więc w tablicy ASCII polskie znaki znajdują się na różnych pozycjach w różnych standardach. Komputer znaki rozpoznaje po ich numerze - wciskając klawisz z literą A, informujemy komputer, że na ekranie ma się pojawić symbol o numerze 65, litera B ma numer 66, itd. Można to łatwo sprawdzić pisząc w języku HTML kod znaku, np. A (litera A). Więcej o kodach znaków dowiesz się z artykułu Znaki i ich kody liczbowe
Aby móc korzystać z polskich znaków trzeba mieć polską czcionkę. Linux ma instalowaną domyślnie czcionkę ISO-8859-2 więc problem z głowy, natomiast Windows ma czcionkę w standardzie Windows-1250. Różni się ona jednak od ISO-8859-2 pozycją sześciu liter w tablicy ASCII (ąśźĄŚŹ). Aby móc pisać i widzieć czcionkę ISO trzeba nieco pokombinować...
Windows nie udostępnia polskich znaków ISO, ale nic straconego. Czcionki ISO (np. autorstwa firmy EuroFont) możemy pobrać z Internetu i po zainstalowaniu jej w edytorze tekstu bez problemu będziemy widzieć wszystkie polskie znaki w standardzie ISO. Jest też malutki programik KeyPlus autorstwa Adama Strzeleckiego, który pozwala pisać w standardzie ISO. Możemy więc pisać i widzieć czcionkę ISO-8859-2. O to chodziło.
Bardziej rozbudowane edytory do stron WWW mają wbudowane mechanizmy do konwersji znaków i nawet nie zauważymy problemu polskich znaków. Piszemy tak, jak zawsze, a otrzymane strony WWW są już poprawnie zakodowane z polskimi znakami w ISO-8859-2.
Oczywiście nie zawsze możemy zainstalować polską czcionkę ISO. Być może mamy też wiele dokumentów napisanych w Windowsie. Nic straconego. W Internecie dostępnych jest wiele programów do konwertowania tekstów z jednego standardu do innego, np. napisany przez Michała Jaskólskiego program Ogonki 97. Warto korzystać z takich narzędzi w razie potrzeby.
Na koniec niespodzianka. Strony WWW można też tworzyć w standardzie Windows-1250, czyli tym, w którym domyślnie piszemy korzystając z systemu operacyjnego Windows. Nie jest to jednak sposób zalecany i jeżeli tylko możesz, przestaw się na ISO-8859-2. Jeżeli już koniecznie musisz publikować strony w standardzie Windows-1250 nie zapomnij umieścić w dokumencie HTML innej zawartości elementu meta:
<head>
<meta http-equiv="Content-type" content="text/html; charset=windows-1250" />
</head>
| 
